3 گام حیاتی و مهم برای کاهش ریسک و آسیب پذیری سرویس های ابری

محیط‌های ابری اغلب با استفاده از APIها، کدنویسی سفارشی و سایر روش‌ها به هم متصل می‌شوند که تمامی این موارد موجب افزایش پیچیدگی خواهند شد.

این پیچیدگی پتانسیل آن را دارد که به طور قابل توجهی ریسک را افزایش دهد و سازمان ها را در برابر حملات سایبری آسیب پذیر کند. داشتن درک درستی از نحوه ایجاد، اتصال و مدیریت فضاهای ابری به سازمان ها کمک می‌کند تا خطرات و سطوح حملات را کاهش دهند.

ایجاد آگاهی موقعیتی

پیتر دراکر، کارشناس مدیریت کسب و کار، جمله‌ی معروفی دارد: "شما نمی توانید آنچه را که اندازه گیری نمی کنید، مدیریت کنید." اندازه گیری یکی از مهم ترین ابزارها برای مدیریت یک محیط ابری پیچیده است. سازمان‌ها باید با ایجاد فهرستی از سیستم‌ها، برنامه‌ها و کاربران، گام مهمی را برای اندازه‌گیری زیرساخت خود بردارند.

روش‌های متعددی نیز برای اندازه‌گیری وجود دارد، از روش های دستی تا استفاده از ابزارهای خودکار برای کمک به پیشبرد فرآیند. اکثر شرکت ها از هر دو روش به صورت ترکیبی استفاده می کنند. انتخاب ابزارهای مدیریتی و نظارتی مناسب به ویژه در محیط های ابری یکی از مشکلاتی است که اغلب سازمان ها با آن دست و پنجه نرم می کنند. این محیط‌ها از APIها برای ادغام فناوری‌های غیرمشابه استفاده می‌کنند و معمولاً ابزارهای نظارتی و مدیریتی خاص خود را دارند.

این ابزارها باید دیدی یکپارچه و متمرکز از زیرساخت سازمان ارائه دهند. با این حال، افراد اغلب یک تعادل کاذب بین استقرار چند ابر و مدیریت چندین دیتاسنتر ایجاد می‌کنند که می‌تواند منجر به انتخاب ابزارهای اشتباه شود. ابزارها و مجموعه مهارت‌ها برای مدیریت ابر و دیتاسنتر کاملاً متفاوت است که اطلاع نداشتن از آن می‌تواند منجر به تصمیم گیری اشتباه گردد و سازمان را از مسیر خود خارج کند. برخی از سازمان‌ها نیز ممکن است مجبور به خرید ابزارهای جدیدی شوند یا برای ادغام ابزارها به متخصصان مراجعه نمایند.

به حداقل رساندن اشتباهات

اگر سازمان ها بخواهند استقرار راهکارهای ابری را به سرعت انجام دهند، ممکن است این امر بسیاری از متخصصان باتجربه را نیز به اشتباه بیاندازد. به حداقل رساندن اشتباهات به معنای تعیین اهداف و ایجاد طرح های مختلف است. کسانی که می‌خواهند راهکار ابری را پیاده سازی کنند، باید درک درستی از انگیزه تجاری، سهامداران و نتایج مورد نظر داشته باشند.

با انعطاف‌پذیری و سرعت بالای ابر، منابع انسانی می تواند بسیاری از اقدامات امنیتی را نادیده بگیرد. ایجاد این شیوه ها مستلزم برنامه هایی است که امنیت سایبری را در خود جای دهد. بدون کنترل‌های مناسب امنیت سایبری، اقداماتی مانند ایجاد یک ویژگی جدید یا اعطای دسترسی، موجب افزایش ریسک و آسیب پذیری می شود.

افزودن کاربران خارجی می تواند منجر به مسائل غیرمنتظره امنیت سایبری شود و سطوح حمله احتمالی را افزایش دهد (برای مثال زمانی که یک سازمان به یک فروشنده یا شریک خود، دسترسی خارجی می دهد). سازمان‌ها می بایست قبل از اعطای چنین دسترسی هایی بررسی کنند که آیا شخص ثالث می‌تواند تغییرات غیرمجاز ایجاد کند یا به اطلاعات محرمانه دسترسی پیدا کند یا خیر.

از جمله اقداماتی که می‌توان برای پیشگیری از بروز مشکلات انجام داد می توان به تعریف سیاست های امنیتی، استقرار سیستم احراز هویت چند عاملی، ممیزی دسترسی و آگاهی از محیط های تهدید آمیز اشاره نمود. آموزش مسائل سایبری به کارکنان داخلی نیز کمک می کند تا هنگام مواجه شدن با چنین مسائلی، تصمیمات درستی را اتخاد نمایند.

داشتن یک فرآیند مستمر

همانطور که پیش تر گفته شد، ابرها انعطاف پذیری بالایی دارند و این امکان را در اختیار افراد می گذارند تا تغییرات را به سرعت اعمال کنند. خدمات جدید را اغلب می توان با یک فرمان ساده یا با یک کلیک فعال کرد. اما، همین امر ساده می تواند پیچیدگی غیرمنتظره ای را ایجاد نماید. علاوه بر این، تغییر می‌تواند تأثیرات آبشاری داشته باشد که ریسک و پیچیدگی بیشتری را برای مدیریت ابر به همراه دارد.

باید در نظر داشت که کاهش ریسک با استفاده از رویکرد تنظیم و فراموش کردن (set-and-forget) دیگر برای ایمن سازی ابر مناسب نیست. سازمان‌ها باید رویکردی روان و منعطف همانند ماهیت ابر داشته باشند. علاوه بر این، امروزه توسعه‌دهندگان نیز این قابلیت را دارند که دائماً محیط های ابری را تغییر، به‌روزرسانی و گسترش دهند.

با اتخاذ فرآیندهای مستمری که کنترل ها را در فرآیند توسعه و استقرار وارد می کند، سازمان ها می توانند امنیت را به فرآیند توسعه تزریق کنند اما به روز نگه داشتن کنترل های امنیتی که یکی از مهم ترین مسائل در این فرآیند به حساب می آید، می تواند یک کار طاقت فرسا باشد که در نهایت سرعت ایجاد تغییرات را کاهش دهد.

ابزارهای متعددی وجود دارد که به طور خودکار کدهای تولید شده را تأیید می کنند، آن ها را تست می کنند و مشکلات احتمالی را در زمان واقعی (real-time) شناسایی می کنند. این ابزارها از اتوماسیون استفاده می کنند تا احتمال تداخل در فرآیند به حداقل برسد. این نوع اتوماسیون اگر چه امنیت محیط ابری را افزایش نمی دهد، اما موجب بهبود انعطاف پذیری و استفاده بهینه از زمان می شود.

پذیرش راهکار‌های چند ابری (multicloud)، هیبریدی یا عمومی نباید گامی به سوی دنیای ناشناخته ها باشد. شرکت‌ها می‌توانند با اجرای سیاست‌ها، کنترل‌ها و استفاده از اتوماسیون برای پذیرش ابر، انتقال به فضاهای ابری را تسهیل کرده و از ریسک ها اجتناب کنند. داشتن یک کنترل مناسب برای مدیریت ابر به کاهش خطرات کمک می کند. علاوه بر این، با وجود ابزارهای مناسب، شرکت ها ممکن است بتوانند از فرصت های بیشتری برای رشد کسب و کار کمک بگیرند.